Seksueel getinte literatuur

Seks choqueert. Seks verkoopt. Maar wel steeds minder. Vooral het choqueren dan.

Wat men vroeger aanstootgevend vond, is vandaag braaf. Waar men vroeger de wenkbrauwen over fronste, daar haalt men tegenwoordig de schouders voor op. De seksuele revolutie in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw deed de grens tussen welvoeglijk en stout mijlenver opschuiven. Of is er nog iemand die klacht wil indienen tegen Jan Cremer, Gustave Flaubert of Jef Geeraerts?

En toch. Is alle erotiek even prikkelend? Wanneer seksualiteit als literair thema wordt ingezet, wordt het vaak een wapen. Een wapen tegen de verstikkende kerkelijke moraal, een wapen tegen de burgerlijke politiek. Van onschuldig verkoopsucces (Vijftig Tinten Grijs) tot stevig stout (120 dagen van Sodom). En daartussen heel wat rode oortjes…

Belle de Jour (Joseph Kessel, 1928)
De liefde, natuurlijk (Carlos Drummond de Andrade, 2011)
De penisgroet (Herman J. Claeys, 1967)
Eefje Wijnberg: Een meisjesleven (Geerten Meijsing, 1981)
Heeresma's gelukkige paren: hyper-sensitief en zo erotisch! (Heere Heeresma, 1967)
Het debuut (Hester Albach, 1976)
Het seksuele leven van Catherine M. (Catherine Millet, 2001)
Les 120 Journées De Sodome (Markies De Sade, 1904)
Les chansons de Bilitis (Pierre Louÿs, 1982)
Lijf- en andere gedichten (J. A. Deelder, 1991)
Lysistrata (Aristophanes, 5de eeuw v. Chr.)
Mieke Maaike's obscene jeugd (Louis Paul Boon, 1972)
Onder de toonbankliteratuur (Collectie Hendrik Consciencebibliotheek)
Sexueel vergif (Michael Leigh, 1965)
Symposium (Plato, 385 v. Chr.)
Venus im Pelz (Leopold von Sacher-Masoch, 1870)