Markies De Sade was de enige overlevende zoon van ouders uit vrij hoge adel en leefde in het verlichte Parijs. Wanneer en waardoor De Sade’s seksueel afwijkende en gewelddadige verlangens zijn ontstaan is niet duidelijk, maar op zijn 23ste gaf een prostituee hem wel aan voor zijn vreemd seksueel gedrag. De Sade wou de haar slaan en door haar geslagen worden, maar wou haar vooral choqueren door middel van godslasterende handelingen en uitspraken.
Blasfemie en seksueel sadisme zijn dan ook overduidelijk aanwezig in de literatuur die De Sade schreef. Hiervoor had hij meer dan genoeg tijd, aangezien hij omwille van zijn vreemd seksueel gedrag meerdere malen werd opgesloten in de gevangenis. Zo schreef hij Les 120 Journées De Sodome toen hij opgesloten zat in de Bastille. Het boek is een catalogus van zijn seksuele wensen en verlangens en wordt gezien als een van de eerste diepgaande onderzoeken naar de psychopathologie van seks. Na de bestorming van de Bastille in 1789 leek het boek verloren, maar in 1935 verscheen toch een eerste officiële versie.
Bibliografie
Bronnen
De Sade, Markies, Donatien Alphonse François en Bernard Noël. Les 120 Journées De Sodome. Paris: P.O.L., 1992.
Literatuur
Drenth, Jelto. De man is geen jager: mannelijkheid, seks en angst. Amsterdam: De Arbeiderspers, 2016.
McMorran, WIll. “‘The most impure tale ever written’: how The 120 Days of Sodom became a ‘classic’.” The Guardian, 07.10.2016. Geraadpleegd 30.08.2017. Https://www.theguardian.com/books/2016/oct/07/marquis-de-sade-120-days-of-sodom-published-classic.