Filter: Complot en meer

Saparmurat Niazov was de eerste president van Turkmenistan na de ontbinding van de Sovjet-Unie in 1991. Hij bleef aan de macht tot 2006. Onder zijn autoritaire bewind werd een ware personencultus gevoerd. Zo installeerde Niazov een gouden beeld van zichzelf in hoofdstad Ashgabat. Het beeld draait de hele dag rond, zodat het altijd naar de zon is gericht. Ook veranderde hij de namen van de maanden naar die van zijn familieleden. De maand januari kreeg zijn naam, april die van zijn moeder, en september werd opgedragen aan zijn boek Ruhnama. 

De Ruhnama is een islamitisch boek geschreven door Niazov. Van leerlingen en ambtenaren wordt verwacht dat zij het uit het hoofd leren. Een groot replica van het boek staat opgesteld in de straten van Ashgabat. Iedere avond om 8 uur gaat het grote boek open en wordt aan de hand van audio- en videofragmenten voorgelezen uit het boek. Tijdens grote officiële ceremonieën treden honderden zingende Turkmenen op met het boek in de hand.

Bibliografie

Bronnen

Niazov, Saparmurat. Ruhnama. Asgabat: Turkmen State Publication Services, 2005.

Literatuur

Halford, Macy. “Shadow of the Ruhnama.” The New Yorker. 27.04.2010. Geraadpleegd 31.08.2017. Http://www.newyorker.com/books/page-turner/shadow-of-the-ruhnama.

Oversloot, Hans. De verwoestingen van Rusland: een politieke geschiedenis van Anropov tot Poetin. Amsterdam: Prometheus, 2017.

“The personality cult of Turkmenbashi.” The Guardian. 21.12.2006. Geraadpleegd 31.08.2017. Https://www.theguardian.com/world/2006/dec/21/1.

In Het geheim van de engelen beschrijven M¨artha Louise en Elisabeth Nordeng hoe je met engelen in contact kan komen. Ze bespreken een engelentaal en overlopen zeven geheimen voor communicatie. Het boek bevat een aantal bevrijdende gedachten, maar werd toch moeilijk ontvangen omdat men uitgaat van het bestaan van engelen. Sterker nog, de auteurs stellen dat enkel wie in engelen gelooft, met hen zal kunnen spreken. Toch voldoet deze verklaring voor velen niet. Recensent Geert Vandamme wist alvast het volgende te melden na het lezen van het boek:  “Ik sta wellicht te weinig open voor wat de engelen mij willen zeggen. Ik heb ik er nog nooit één op mijn toetsenbord zien zitten, maar dat geluk hebben de auteurs wel al gehad. Wie dat niet gelooft, heeft niets begrepen van dit boek.”

Bibliografie

Bronnen

Louise, Märtha en Elisabeth Nordeng. Het geheim van de engelen. Tielt: Lannoo, 2012.

Literatuur

Vandamme, Geert. Recensie van Het geheim van de engelen, door Märtha Louise en Elisabeth Nordeng. Http://zoeken.bibliotheek.be/detail/Martha-Louise/Het-geheim-van-de-engelen/Boek/?itemid=%7Clibrary%2Fmarc%2Fvlacc%7C8397799.

Redactie Vlabin-VBC. Recensie van Het geheim van de engelen, door Märtha Louise en Elisabeth Nordeng. Https://www.bol.com/nl/f/het-geheim-van-de-engelen/9200000002308057/?country=BE.

Naomi Apachi is een zelfverklaard Belgisch medium en helderziende. Apachi beweert contact te kunnen maken met overledenen door foto’s of voorwerpen van die personen aan te raken. Hoe deze gave concreet in zijn werk gaat, licht ze toe in haar boek Boodschappen van gene zijde  (2009).  Het boek geeft een persoonlijke kijk op het ‘mediumschap’ en spiritualiteit. Critici zijn niet overtuigd… Uiteraard zijn er de nodige twijfels bij de zogenaamde gave van Apachi. Maar ook de reclame die ze in het boek voor haar diensten en haar opleiding maakt, doet de wenkbrauwen fronsen.

Bibliografie

Bronnen

Apachi, Naomi. Boodschappen van gene zijde. Antwerpen: Standaard, 2011.

Literatuur

Van Remoortele, Isabella. Recensie van Boodschappen van gene zijde, door Naomi Apachi. Http://www.deleeswolf.be.

Redactie Vlabin-VBC. Recensie van Boodschappen van gene zijde, door Naomi Apachi. Https://www.bol.com/nl/f/boodschappen-van-gene-zijde/30438770/?country=BE.

Bibliografie

Bronnen

Kitabi, Bilgi. The Knowledge Book. Istanboel: World Brotherhood Union Mevlana Supreme Foundation, 1996.

Literatuur

Complottheorieën zijn van alle tijden en van alle continenten. Ook België ontsnapt niet aan samenzweringstheorieën.  In De Namen Uit De Doofpot legt Stef Janssens een aantal  onopgeloste criminele dossiers onder de loep. Onder meer om de affaire Dutroux-Nihoul, de Bende van Nijvel, de roze balletten en de moord op Cools passeren de revue..

Volgens Stef Janssens zijn er een aantal gemeenschappelijke namen en andere raakpunten tussen (sommige van) deze dossiers. Als voormalige parlementaire medewerker van de Agalev-fracties in de Kamer en Senaat was hij de bevoorrechte getuige van een aantal parlementaire onderzoekscommissies. In het boek probeert hij de verbanden die hij opmerkte in kaart brengen. Zo beweert Janssens onder meer dat bepaalde leden van parlementaire commissies later minister werden omdat ze op vraag van (toenmalig) prins Albert zijn naam uit bepaalde dossiers hielden. Hoewel Stef Janssens vanuit de juiste bronnen start (parlementaire stukken) gaat hij toch vaak kort door de bocht en -volgens zijn critici- de mist in.

Bibliografie

Bronnen

Janssens, Stef. De Namen Uit De Doofpot. Berchem: EPO, 1998.

Literatuur

Timmerman, Georges. “De missing link tussen de grote affaires.” Recensie van De Namen Uit De Doofpot, door Stef Janssens. De Morgen. 29.10.1999.

Abbeel, Jef. Recensie van De Namen Uit De Doofpot, door Stef Janssens. Https://www.bol.com/nl/p/namen-uit-de-doofpot-de/666836728/?country=BE.

Verhoest, Filip. “Lijst “namen uit doofpot” begint met prins Albert.” Recensie van De Namen Uit De Doofpot, door Stef Janssens. De Standaard. 21.10.1998.

In Kerven van mijn ziel vertelt Inez de la Forge (psuedoniem) over hoe ze rond haar veertigste verjaardag ontdekte dat ze als kleuter seksueel misbruikt was door een satanische sekte. Haar twintigjarige oom zou haar binnengesmokkeld hebben in een legerkamp waar kleine Inez tegen betaling misbruikt kon worden door de militairen. Later kwam er ook misbruik door een satanische sekte bij. De la Forge beschrijft bloederige taferelen waarbij messen en sikkels in haar vagina werden gestopt en vermeldt offers van pasgeboren baby’s aan Satan.

Het verhaal wordt ingeleid door getuigenissen van een aantal psychiaters en psychotherapeuten die haar geloven zonder enige verificatie. Hiervoor baseren de specialisten zich enkel op vergelijkbare getuigenissen. Met dit boek wilden Inez de la Forge en psychiaters bewijzen dat ritueel seksueel misbruik van kinderen epidemische vormen aannam.

Onder meer de recensent Gie van den Berghe reageerde sceptisch in De Morgen (19 maart 1998). Hij stelt dat de ‘getuigenissen’ van de andere kinderen makkelijk verzinsels kunnen zijn die ze voor waarheid aannemen omdat hen dat zo is aangeleerd. Van den Berghe suggereert dan ook dat de ‘herinneringen’ die Inez de la Forge later in haar leven ‘herontdekt’ over haar misbruik wel eens vals zouden kunnen zijn. Daarbovenop zijn de feiten die Inez de la Forge in haar boek aanhaalt onwaarschijnlijk en onbewezen.

Bibliografie

Bronnen

De la Forge, Inez. Kerven in mijn ziel. Antwerpen: Icarus, 1998.

Literatuur

Van den Berghe, Gie. “Kruistocht der therapeuteraars.” Recensie van Kerven in mijn ziel, door Inez de la Forge. De Morgen, 19.03.1998.

Abel Basti en Jan Van Helsing vertellen in Hitler overleefde in Argentinië een alternatieve versie van de dood van Hitler bij het einde van de Tweede Wereldoorlog. Ze gaan in tegen de algemene aanname dat Hitler en Eva Braun in 1945 zelfmoord pleegden in de Berlijnse bunker. Een van de bewijzen tegen dat scenario ligt volgens hen een schedelfragment uit 2009. De Russen beweren dat het stukje schedel Hitler toebehoorde, maar volgens hen gaat het hier om een vrouwenschedel. Volgens de auteurs pleegden de twee nooit zelfmoord, maar vluchtten ze naar Argentinië om daar de rest van hun leven door te brengen.

Over Hitlers dood circuleren er vooral in de VS heel wat complottheorieën.

Bibliografie

Bronnen

Basti, Abel en Jan Van Helsing. Hitler overleefde in Argentinië. Bussum: MJ Vertaalservice, 2014.

Literatuur

Cruz, Arthur A. Death Conspiracy Theories. S.I.: Lulu.com, 2017.

Vandamme, Geert. Recensie van Hitler overleefde in Argentinië, door Abel Basti en Jan Van Helsing. Https://www.bol.com/nl/p/hitler/9200000036035036/.

Met The road to Dallas: the assassination of John F. Kennedy  waagt gerespecteerd historicus David E. Kaiser zich aan een complottheorie over de moord op John F. Kennedy in 1963. Het werk maakt indruk als sobere en objectieve analyse van het gebeurde. In die zin onderscheidt het zich van menige complottheorie op het internet.

Volgens Kaiser handelde moordenaar Lee Harvey Oswald niet alleen. Oswald zou deel uitmaken van een georganiseerd crimineel netwerk dat wraak wilde nemen op de familie Kennedy. Hoewel deze theorie niet nieuw is, slaagt David E. Kaiser erin om ze van meer bewijsmateriaal te voorzien dan zijn voorgangers. De CIA zou volgens Kaiser dan weergeen betrokken partij zijn.

Bibliografie

Bronnen

Kaiser, David E. The road to Dallas: the assassination of John F. Kennedy. Cambridge, Mass.: Belknap Press of Harvard University Press, 2008.

Literatuur

Gibbs, David N. Recensie van The Road to Dallas: The Assassination of John F. Kennedy, door David Kaiser. In Presidential Studies Quarterly 41, nr. 2 (2011): 422-4.

Recensie van The Road to Dallas: The Assassination of John F. Kennedy, door David Kaiser. Harvard University Press. Geraadpleegd 31.08.2017. Http://www.hup.harvard.edu/catalog.php?isbn=9780674034723&content=reviews.